Człowiek, który nie przeżył końca świata
A Man Who Did Not Live Through the End of the World

instalacja*  | installation*
*elementy  instalacji "Człowiek, który przeżył koniec świata" (2011) i serii "Chaos Fibonacciego" (2014-2017)
*from the installation “The Man Who Survived the End of the World” (2011) and "Fibonacci Chaos" (2014-2017) 

Instalacja Szymona Kobylarza dotyczy obsesji i pseudonaukowych teorii, które rodzą się w Internecie, ale oddziałują także poza nim. Praca jest nową realizacją przestrzenną łączącą dwa wcześniejsze, długoterminowe projekty artysty. Pierwszą część stanowią elementy instalacji Człowiek, który przeżył koniec świata (2011) – scenografii przypominającej części kapsuły kosmicznej. Zainspirowana została ona subkulturą preppersów –osób szykujących się na nadejście końca świata, które dzielą się między sobą sposobami na przygotowanie do niego. Drugi element prezentowanego dzieła stanowią prace z cyklu Chaos Fibonacciego (2014–2017). Zestaw obiektów wynika z fascynacji geometrią fraktalną i ciągiem Fibonacciego, które odnaleźć można w postaci kształtów w świecie przyrody. Łącząc dwa wątki w jednej przestrzeni, artysta zwraca uwagę na uporczywe szukanie wzorów w codziennym życiu, a także cienką granicę pomiędzy krytycznym myśleniem a obsesją.

Jakub Gawkowski (kurator, Ziemia znów jest płaska)

This installation by Szymon Kobylarz deals with social paranoia and concerns pseudo-scientific theories that can circulate in the depths of the Internet and have an impact in the outside world as well. The work is a new commission combining two of the artist’s previous long-running projects. The first of those, The Man Who Survived the End of the World (2011), composed of disassembled parts of a space capsule, was inspired by the “preppers” subculture–people who expect an imminent global catastrophe and share ways to prepare for it. The other parts are works from the Fibonacci Chaos series (2014–17), informed by a fascination for fractal geometry and the Fibonacci sequence, examples of which can be found in the natural world. Connecting the two threads in one space, the artist calls attention to the persistent search for patterns in everyday life and to the thin line separating critical thinking from obsession.

Jakub Gawkowski (curator, The Earth Is Flat Again)